​#داستان_های_اخلاقی

سوزن و دستِ کفش دوز

🔹روزی کفاشی در حال تعمیر کفشی بود، ناگهان سوزن کفاشی در انگشتش فرو رفت.

🔸از شدت درد فریادی زد

و سوزن را چند متر دورتر پرت کرد… 

🔹مردی حکیم که از آن مسیر عبور می‌کرد

ماجرا را دید سوزن را آورد به کفاش تحویل داد و شعری را زمزمه کرد:

درختی که پیوسته بارش خوری

تحمل کن انگه که خارش خوری

🔸حکیم به کفاش گفت:

این سوزن منبع درآمد توست.

این همه از آن فایده حاصل کردی یک روز که از آن دردی برایت آمد آن را دور می‌اندازی!  

💢 نتیجه اینکه اگر از کسی رنجیدیم

خوبی‌هایی که از جانب آن شخص به ما رسیده را به یاد آوریم،

آن وقت نمک‌نشناس نبوده‌ایم و تحمل آن رنج نیز آسان‌تر می‌شود

​✨﷽✨

🔴وقتی آمادگی دیدار با امام زمان (عج) را نداری،چرا اصرار میکنی؟!

✍آقا محمد حسن قاضی از آیت الله محمد تقی آملی نقل فرموده که: « در دورانی که در نجف اشرف مشغول تحصیل بودم، روزی به حجره مرحوم آیت الله قاضی که در مدرسه هندی بود رفتم. وقتی آقای قاضی تشریف آوردند عرض کردم: من خیلی در اینجا انتظار شما را کشیدم، چرا که به استخاره نیاز دارم. ایشان جواب فرمودند: طلبه علم چندین سال در نجف اشرف باشد ولی نتواند برای خودش یک استخاره نماید؟! آقای آملی می گفت: خیلی خجالت کشیدم و با حال جدل عرض کردم: من به یک اجازه استخاره از ولیّ اکبر(آقا امام زمان) نیاز دارم. به هر حال، بعد از اصرار شدید اینجانب، ایشان ورد مخصوص برای تشرف را تعلیم فرمود و خلاصه اینکه قرائت « آیه نور» به عدد اصحاب بدر هر شب قبل از خواب با شرائط خاص، طهارت، دوری از زنان و امور دیگر در شبهای معدود و محدود.

پس من برای اجرای این دستور به مسجد سهله رفتم و ملازم آنجا شدم و شبها برای انجام آن ورد قیام می کردم.  در یکی از این شبها همین که شروع کردم به خواندن ورد، احساس کردم که مثل اینکه کسی دستش را روی دوشم نهاده، من به سوی او متوجه شدم ـ  من در این هنگام در مقام منسوب به امام مهدی علیه السلام بودم ـ پس آن شخص گفت: برای تشرف آماده باش!

🌾آقا شیخ محمد تقی آملی می گفت: همین که این کلمه به گوشم خورد، رعب و ترس تمام وجودم را گرفت و از فرط اضطراب نزدیک بود قلبم از حرکت بایستد… پس شروع کردم به التماس و توسل از او که مرا عفو فرماید و ایشان نیز قبول فرمود. بعد از این ماجرا، من فوراً به نجف اشرف رفتم و آقای قاضی را ملاقات نمودم و زمانی که با ایشان مواجه شدم ـ بدون هیچ کلامی ـ اولین فرمایش ایشان این بود که: اگر آمادگی تشرف را نداری پس چرا این همه الحاح و اصرار می کنی..؟!

 📚داستانهایی از  آیت الله علامه قاضی

​🔰تشرف #سیدجمال_الدین>گلپایگانی محضر آقا #امام_زمان (عج)

🔺فرزند آقا سید جمال الدین گلپایگانی به نقل از پدرش:

☄« در صحن امام حسین ع یک جائی را پیدا کرده و نشسته بودم. حرم خیلی شلوغ بود. دیدم که سیدی خیلی خوش سیما کنارم ایستادند. به من سلام کرده، فرمودند: سید جمال الدین دوست داری بروی داخل حرم ؟

◾️گفتم: آقا دوست دارم، اما نمی شود.

◽️فرمودند: دنبالم بیا.

🔹 دنبال آن بزرگوار راه افتادم. کوچه باز شد، گویا که اصلا جمعیت و فشاری نیست. رسیدیم درب حرم، حضرت اذن دخول خواندند و مرا پای ضریح آورده، زیارت خواندند. سپس حضرت دست کردند در جیبشان و یک سکه ای به من دادند، سکه را در دست گرفتم و متوجه شدم که ایشان نیستند و فشار جمعیت به حدی شد که به بیرون پرت شدم به طوری هیئت لباسم به هم ریخت اما سکه را محکم در مشتم نگه داشته بودم. 

🔸وقتی جای آرام تری پیدا کردم سکه را نگاه کردم. روی آن نوشته بود یا صاحب الزمان. فهمیدم که ایشان امام زمان بودند.

🔹فرزند معظم له فرمودند: پدرم به این سکه خیلی علاقه داشت و کیسه ای برای آن درست کرده بود و همیشه همراهش بود و بعد از هر وضو آن را باز کرده و سکه را به چشمانش می مالید.

🔸 در یکی از این سفرها که از نجف با پای پیاده عازم کربلا بودند، طلبه ای همراه قافله بود. این طلبه مبتلا به دل درد شدیدی می شود و هر چه قرص و دارو دادند موثر واقع نشد. 

 

🍁پدرم فرمودند: برای رفع مزاحمت از کاروان، یک کاسه آب آوردم و به سکه متبرکش کردم. دادم به طلبه و شفا گرفت؛ اما بعد از شفا اسرار کرد که این سکه چیست؟ من هم در محظور قرار گرفته، داستان را گفتم.

🌀آن بنده خدا که اهل معنویت نبود، در مقام انکار برآمد و با دستش اشاره کرد و گفت برو بابا! سید این حرفها چیست می زنی؟!

⚡️ منزل بعدی که رسیدیم. وضو گرفتم مثل همیشه کیسه را از جیبم درآوردم. مثل همیشه کیسه گره خورده بود. اما وقتی بازش کردم سکه یا صاحب الزمان علیه السلام نبود.

​✨﷽✨

 🔴 کلید زندان زبانت را به عقلت بسپار

✍یکی از دوستان نقل می‌کرد، در ایام نوجوانی از سرِ نادانی سخنی را در جمعی گفتم که نباید می‌گفتم. مرحوم پدرم با هزار مصیبت حرف مرا ترمیم و توجیه و مثبت‌سازی کرد.

مجلس که تمام شد، پدرم مرا کنار خود نشاند و گفت: فرزندم! در خلقت گوش و زبان خود دقت کن، آن‌ها یک تفاوت بزرگ باهم دارند.

گوش‌های انسان بیرون و آزاد آفریده شده‌اند، پس هر سخنی که می‌خواهی، می‌توانی گوش کنی و اگر چیزی بگویند، دست تو نیست که آن سخن را نشنوی. 

خداوند هم شنیدن (غالب) سخنان را حرام نکرده است و خودش فرموده است:

یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ؛ سخنان را می‌شنوند اما بهترین را انتخاب و تبعیت می‌کنند.(زمر:18)

اما زبانِ تو، در کام دهانت پشت میله‌های دندان‌هایت، زندانی توست. زبانِ تو، بر‌عکس گوشِ تو که برای شنیدن در اختیار و تحت فرمان تو نیست، زندانی توست.

هر زندان کلیدی دارد و خوشا به حال کسی‌ که کلید زندانِ دهانش را به عقل خود سپرده باشد و بدا به حال کسی که کلید زندان دهان خود را به نادانی خود داده باشد. 

بهترین زندان‌بانِ دهان، عقل توست و بدترین زندان‌بان، نادانی توست.

نبی مکرم اسلام (صلی‌الله علیه وآله وسلم) می‌فرمایند: 

در جهان هیچ‌چیز بیش از زبان، شایسته زندان رفتن نیست

به خواهرانم که اربعین عازم دیار عشق هستند:

بیخیالِ همه این بازیای رسانه ای

ول کنید عبا و پمادِ ضد درد و ضد آفتاب و عینک و … رو

پاشید چادراتونو آماده کنید ، با یه کوله بار سبک

پا بذارید تو مسیر مشایة

برا حضرت زینب س با چادراتون علمداری کنید

هرجا چادراتون خاکی شد ذکرِ یازهرا س بگید

هرجا پاهاتون زخمی و خسته شد ذکرِ یا رقیه بگید

هرجا گرمتون شد یه نگاه به آسمون کنید و بگید

به فدای اون بدن عریانی که زیر آفتاب موند …

خدا رو شکر تمام تلاش ها داره برای امنیت و راحتی ما میشه ، برای اسیری نمی رویم.

با دود اسپند و نوحه و التماس دعا از زیر قرآن بدرقه خواهیم شد ان شاء الله.

خواهرای عزیزم :

 فلسفه اربعین همین سختی کشیدنه

چشمت که به گنبد خورد سختی هایی که کشیدی

میشه این جمله بی بی زینب س (ما رأیت الا جمیلا)

کم جایی نمی‌خواید برید

میخواید پا بذارید جا پای خانم حضرت زینب س

با آداب برید. لبخندِ رضایتِ حضرت به همه چی می ارزه

برید نشون بدید حضرت زینب تو ایران

خیلی علمدار داره ..

نشون بدید چادری که تو کربلا خاکی شد

نسل پرور شده ..!

نشون بدید نسلِ زینبی

با هیچ بازی رسانه ای از بین نمیره .

سفرتون بخیر عَلمدارانِ نسل زینب سلام الله علیه

🏴اربعینی ها !

یادتان باشد  که ستون به ستون  را 

مدیون قطره قطره خون شهیـــــــدانید…

🏴اربعینی ها 

وقتی چشمتان به گنبد زیبای آقا افتاد، یاد کنید از آنانی که با حسرت پشت پیراهن هایشان  مینوشتند: یا زیارت یا شهادت

🏴اربعینی ها !

میان ِ هروله های بین الحرمین ،

یاد کنید از شهـــــــدایی که در آرزوی زیارت ِ شش گوشه ی اربابـــ پرپر شـــدند …

🏴اربعینی ها

نمیدانم از کدام مرز میگذرید ! اما ؛

یاد کنید از شهـــدای مفقودالاثر در مرزهای مهران … چزابه … شلمچه …🥺🥺🥺

#اربعین