​💢فایدهٔ مراقبه چیست؟

🌺جواب:

🔻مراقبهٔ روزانه اگر چه در نظر عده ای امری ساده می باشد لکن فوائد بسیار مهمی دارد که مهم ترین آن را می توانیم تغییر یافتن مبدا باطنی و میل سالک بدانیم.

بسیاری از انسان ها به جز عدهٔ قلیل، به دلیل غفلت و عدم شناخت خودسازی، دارای باطنی مرده و بی حیات می باشند؛ و به همین دلیل در اوایل سلوک رغبت و میل شدیدی به اعمال عبادی به نحوی که با گذر از معاصی حاصل می شوند، ندارند. این باطن ها، باطن هایی هستند که میل و رغبت ابتدایی آنها رو به خدا و ذکر نمی باشد بلکه رو به غفلت و خوشی می باشد.

🌸مراقبه اگر با اصولی که دارد انجام شود، تدریجاً میل باطنی سالک را از غفلت و میل به خوشی، به توجه و میل به عبادات بدنی بر می گرداند و بعد از مدتی میل و رغبت سالک به بندگی و خداوند زیاد می گردد. این اتفاق مبارک همان تغییر مبدا میل می باشد.

زمانی که مبدا میل عوض می گردد، شب زنده داری، نماز با حضور، فکر، ذکر و … برای او معنای جدید و بسیار لذت بخشی پیدا می کند و در مجموع سرعت سیر و رشد و صعود  انسان در معنویت بسیار سریع و قوی می گردد.

👈این یک مورد از فوائد مبارک مراقبه اصولی بود که اگر اتفاق بیفتد با هیچ عیشی قابل عوض شدن نمی باشد زیرا لذت عبودیت جای لذائذ خیالی مادی را می‌گیرد.

​✅ اگر با یک آدم معنوی نشستید و برای شما از خدا، امام زمان ارواحنافداه و امام رضا علیه‌الصّلاةوالسّلام گفت، شما می‌بینید کم کم روحت دارد باز می‌شود، نور می‌گیرد، قلبت سبک و معطّر می‌شود، عشق پیدا می‌کنید که بلند شویم به زیارت امام رضا علیه‌الصّلاةوالسّلام برویم، محبّت پیدا می‌کنید، بلند شوم به جمکران بروم نماز امام زمان ارواحنافداه بخوانم.

 تشویق می‌شوید. درون معنوی شما جوشش پیدا می کند. تو را حرکت می‌دهد. 

بعد می‌گویی چرا من باید از قافله‌ی معنویّت و شب‌زنده‌داران عقب بمانم، باید شب بلند شوم نماز شب بخوانم، باید نمازم را اوّل وقت بخوانم.

اثر دارد. تأثیر دارد.

⁉️ حواریّون از حضرت عیسی علیه‌السّلام سؤال کردند: «مَنْ نُجَالِسُ»؛ با چه کسی بنشینیم؟ فرمود: با کسی بنشینید که «مَنْ یُذَکِّرُکُمُ اللَّهُ رُؤْیَتُهُ» دیدن او شما را به یاد خدا بیندازد. وقتی با او می‌نشینید و بلند می‌شوید به یاد خدا بیفتید.

 ✅لذا روحی که بیدار باشد این‌را حس می‌کند، می‌فهمد روحش نورانی شده است. 

🌹استاد حاج آقا زعفری زاده حفظه الله تعالی 

​صبح و شبت باید امام زمان باشه بچه مسلمون

امامت تو غیبتِ بخاطر امثال ما

خواب و خوراک نباید داشته باشی بخاطرش

چنان به نبودنش عادت کردیم که به کل فراموشش کردیم

میگیم اون خودش میاد فعلا ما زندگیمونو اوکی کنیم 

حالا فعلا درسمو بخونم ، ازدواج کنم ، کار کنم

پیشرفت کنم ، امام زمان خودش میاد

کسی منکر اینا نیستا ، اینارم انجام بده ولی همشو تو مسیر امام زمان انجام بده یجوری خودتو کارتو روزمرگیتو وصل کن به امام زمان

اصلا سیریش شو خودتو بچسبون به مهدویت

فکرشو کن اکثریت همه چیزشون امام زمان بود

چقدر دنیا و زندگیامون خفن و عالی میشد

مثلا اکثریت میگفتن بخاطر امام زمان گناه نکنیم یا حداقل فلان گناه نکنیم ، دروغ نگیم ، چشم چرونی نکنیم ، نامردی نکنیم ، ظلم نکنیم

همین یه قلم فکر کن اجرا میکردن دنیا چقد قشنگ میشد

چقدر ظهور جلو میفتاد

بعضی اوقات حس خفگی پیدا میکنم از نبود امام زمان

از بیخیالی مردم میخوام خفه بشم

این حجم از بی اهمیتی مردم به امام زمان 

این حجم از بی اهمیتی مسئولین به امام زمان

این حجم از غرق شدن مردم تو گناه و ظلم و ناحقی

بیدار شید خواهشا …

​همه‌ی انبیا آرزوی خدمتگذاری امام زمان ارواحنافداه را داشتند و دارند.

💎حتی حضرت سیدالشهداء علیه‌السّلام با همه‌ی عظمتش می‌فرماید: «لو أدرکته لخدمته أیام حیاتی»، اگر من زمانش را درک می‌کردم، تمام عمرم، خدمتگزار و مطیع امرش می‌شدم.

حالا خدای ‌تعالی این توفیق را نصیب ما کرده است و الآن زمانش را درک کرده‌ایم. زمانی که امام حسین علیه‌السّلام و انبیای خدای ‌تعالی آرزو داشتند این زمان را درک کنند. این نعمت بزرگ الهی نصیب ما شده است.

پس سعی کنیم قدر بدانیم. امام زمانمان را بشناسیم و در جهت و مسیر امام زمان ارواحنافداه حرکت کنیم و خدمتگزار آقا باشیم.

🌹استاد اخلاق حاج آقا زعفری زاده حفظه الله تعالی 

​📚حیای چشم

در تفسیر روح البیان نقل شده است: سه برادر در شهری زندگی می‌کردند، برادر بزرگ تر ده سال روی مناره ی مسجدی اذان می‌گفت و پس از ده سال از دنیا رفت.

 برادر دوم نیز چند سال این وظیفه را ادامه داد تا عمر او هم به پایان رسید. به برادر سوم گفتند: این منصب را قبول کن و نگذار صدای اذان از مناره قطع شود؛ اما او قبول نمی کرد. 

گفتند: مقدار زیادی پول به تو می‌دهیم؛ گفت: صد برابرش را هم بدهید، حاضر نمی شوم. پرسیدند: مگر اذان گفتن بد است؟ گفت: نه؛ ولی در مناره حاضر نیستم اذان بگویم.

 علت را پرسیدند، گفت: این مناره جایی است که دو برادرم را بی ایمان از دنیا برد؛ چون در ساعت آخر عمر برادر بزرگم بالای سرش بودم و خواستم سوره ی یس بخوانم تا آسان جان دهد، مرا از این کار نهی می‌کرد. برادر دومم نیز با همین حالت از دنیا رفت. 

برای یافتن علت این مشکل، خداوند به من عنایتی کرد و برادر بزرگم را در خواب دیدم که در عذاب بود.

 گفتم: تو را رها نمی کنم تا بدانم چرا شما دو نفر بی ایمان مردید؟ گفت: زمانی که به مناره می‌رفتیم، به ناموس مردم نگاه می‌کردیم، این مسئله فکر و دل مان را به خود مشغول می‌کرد و از خدا غافل میشدیم، برای همین عمل شوم، بد عاقبت و بدبخت شدیم. 

📙یکصد موضوع، پانصد داستان ۲۲۲/۱ ؛ به نقل از: داستان‌های پراکنده ۱۲۳/۱

شیخ احمد ڪـافی