​﷽

 مرحوم حاج اسماعیل دولابی:

🔰دزدی به مزرعه ای رفت و جوالی را همراه خود برد. اوّل مقداری کدوحلوایی و هندوانه و خربزه در جوال ریخت، بعد مقداری سیب و سیب زمینی و بادمجان و خیار، و روی آن مقداری سبزیهای مختلف مثل تره و ریحان، درِ جوال را بست و آماده‌ی فرار شد. ناگهان صاحب مزرعه با نوکرهایش رسیدند. نوکرها دزد را گرفتند و به درختی بستند و از ارباب پرسیدند با او چه کنیم. ارباب دستور داد هر چه داخل جوال است، یکی یکی بیرون بیاورند و به سر دزد بزنند. و نوکرها مشغول شدند و سبزیهای لطیف را که روی جوال بود.

 یکی یکی برداشتند و به سر دزد میزدند، ولی دزد گریه میکرد و میگفت: اللّهُمَّ اجْعَلْ عَواقِبَ امُورِنا خَیْراً: «خدایا آخر و عاقبت کارهای ما را ختم به خیر کن». چون میدانست آخر کار چیزهایی مثل کدوحلوایی و هندوانه و خربزه را که اوّل در جوال ریخته، بر سرش خواهند زد. 

در آخرت هم همان چیزهایی را باید متحمّل شویم که در دنیا در جوالمان ریخته ایم.

البته دوست اهل بیت علیهمالسّلام ته جوالش سوراخ است و عملی را، چه صالح و چه ناصالح، ذخیره نمیکند. همانطور که امیرالمؤمنین علیهالسّلام بر کفن سلمان با انگشت نوشتند:

💢«وَفَدْتُ عَلَی الْکَریمِ بِغَیْرِ زادٍ مِنَ الْحَسَناتِ وَ الْقَلْبِ السَّلیمِ»

(بدون زاد و توشهای از کارهای خوب و قلب سلیم بر خدای کریم وارد شدم.)

💢سیّئات را استغفار میکند: التّائبُ مِن الذَّنْبِ کَمَن لا ذَنْبَ لَهُ: «کسی که از گناه پشیمان و تائب باشد، مثل کسی است که گناهی ندارد». حسنات را هم کار خدا میداند، نه کار خودش: مَا اَصَابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللهِ: «هر خوبی و حسنهای که به تو رسید، از خداست». بنابراین دوست اهل بیت دست خالی است. خدا هم دست خالیها را دوست دارد؛ چون کسی که بر فرد کریم وارد میشود، زشت است همراه خود زاد و توشهای بردارد.

💢«وَ حَمْلُ الزّادِ اَقْبَحُ کُلِّ شَیْءٍ اِذَا کَانَ الْوُفُودُ عَلَی الْکَریمِ»

(و هنگامی که انسان بر شخص کریمی وارد میشود، زشتترین چیز همراه ‌بردن زاد و توشه است.)

​◾️اسم اعظم الهی

🔻مرحوم آیت الله حاج آقا نصرالله شاه آبادی:

🔹یک روز عصر یکی از علاقه‌مندان مرحوم پدر _ که نامش را فراموش کرده ام _ به همراه مرحوم حاج اسماعیل وفابخش _ برادر خانم پدر ما _ برای پرداخت وجوه نزد مرحوم پدر آمد و عرض کرد: «حاج آقا، من دو سال است که به مسجد شما نیامده ام. علت آن را نمی‌پرسید؟» 

مرحوم پدر گفتند: «اگر به شما گفته بودم بیا و نمی‌آمدی، می‌پرسیدم، ولی چون برای آمدنت دعوت نکردم، از رفتنت هم نمی‌پرسم». او گفت: «علت نیامدنم این بود: شبی پای منبر شما بودم. وقتی از مسجد بیرون رفتم، شخصی از روحانیون از من پرسید: کجا بودی؟ گفتم: مسجد آقای شاه‌آبادی. گفت: آنجا می‌روی؟! آقای شاه‌آبادی توحید می‌گوید! و به گونه‌ای گفت که من خیال کردم شما کفر می‌گویید؛ از آن شب دیگر نیامدم.

🔸 تا این‌که چندی قبل خواب دیدم قیامت بر پا شده و عده‌ای در جهنم که مانند استادیوم‌های ورزشی پله پله بود، قرار داشتند و ردیف تا بالا نشسته‌اند و حلقه‌های آهنین به گردنشان بود و افرادی بودند که من آنها را می‌شناختم. در این حال وحشت و رعب، یکی از آنهایی که در آنجا بود و مرا می‌شناخت

 و من هم او را می‌شناختم، گفت: فلانی، به دادمان برس. گفتم: اینجا چه کار 

می‌توانم بکنم؟ گفت: پیش آقای شاه‌آبادی برو و از ایشان ذکری بگیر که ما را نجات دهد. گفتم: آقای شاه‌آبادی را از کجا پیدا کنم؟ گفت: آن طرف باغ آقای شاه‌آبادی است. 

دیدم باغ بزرگی است و وسط آن ساختمانی قرار دارد. وارد شدم، دیدم در اتاق بزرگی حضور دارید. سلام کردم و قضیه را برای شما نقل کردم.

🔹 شما یک قدری فکر کردید و سر بلند کرده، فرمودید: «به آنها بگو من ذکری اعظم از ذکر «یا حسین» سراغ ندارم. برگشتم و به آنها گفتم. همین که جمعیت شنیدند، همه با هم «یا حسین» کشیدند و از غل و زنجیر و گرفتاری نجات پیدا کردند. در همین حال، از وحشت از خواب بیدار شدم». مرحوم پدر به آن شخص فرمودند: هیچ بُعدی ندارد که یکی از اسامی اعظم پروردگار، «یا حسین» باشد.

حدیث نصر ص 193

‌‌

​💥علم پزشکی ثابت کرده است که شکستن دل واقعیت است.

یعنی وقتی دل کسی میشکند در قلب اتفاقی می افتد؛مثل یک خون ریزی کوچک یا یک جراحت …. 

که حتی می تواند منجر به سکته قلبی شود….

🎈تو دوست خوب من …

هم مراقب دل خودت باش 

هم دل دیگران…

دل شکستن هنر نیست ….. 

مواظب عواقبش باش

💍از عواطف انسانی که ارگانهای بدن را ضعیف میکند:

۱_ عصبانیت: کبد را ضعیف میکند.

۲_ غم و غصه: ششها را ضعیف میکند.

۳_ نگرانی: معده را ضعیف میکند.

۴_ استرس:قلب ومغز را ضعیف میکند.

۵_ ترس: باعث از کار افتادن کلیه ها میشود.

جلوگیری از این عواطف منفی میتواندباعث سلامتی شما گردد،پس خونسرد باشید،خوب نگاه کنید،خوب احساس کنید وخوب عمل کنید.

شاد باشید و درهمه حال لبخند بزنید.

هر روز، پلکهایت،فصل جدیدی از زندگی را ورق می زند، سطر اول همیشه این است:

“خدا همیشه با ماست”

پس بخوانش با لبخند…

​🍃🍂نکته آموزنده🍂🍃

ابلیس هم عاشورا گریه کرد . . .

پدر آیت الله سید محمدتقی مدرسی نقل می کند:

عصر عاشورای سال ۶۱ هجری ، شیطانک ها دیدند که ابلیس سرکرده ی آنان، به سر و صورت می زند و می گرید.

گفتند: امروز که تو باید خوشحال باشی از چه رو پریشانی و گریان؟

گفت: اشتباه بزرگی کردم که این جماعت را واداشتم که حسین را بکشند.

گفتند:چطور؟ مگر تو نمی خواستی این جمع به ظاهر مسلمان ، راهی جهنم شوند؟ و مگر نشدند؟

گفت:چرا چنین شد ولی از این نکته غفلت کرده بودم که با این کار ، باب رحمت الهی به روی مردم باز می شود هرکس به نحوی خود را در دستگاه امام حسین علیه السلام جای می دهد و از شفاعت او بهره مند می گردد.

السلام علیک یا ابا عبدالله (ع) یا باب رحمه الله الواسعه

📙منبع:

داستانهای روح افزا صفحه ۱۲۷

 

​بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم

👋🌺👋راز بیماری امام سجاد (علیه السلام)👋🌺👋

💢💥در حادثه جانسوز کربلا، 

وجود نازنین امام چهارم(علیه السلام)،

به شدت دچاربیماری گشت؛

و در اثر آن ضعف وسستی فراوانی بربدن مبارک آن حضرت چیره شد؛

بگونه ای که حتی توانایی حمل شمشیر را نداشت.

همین امرموجب شده که بسیاری ازمردم از سرناآگاهی، 

امام چهارم رابه عنوان امام بیمارشناخته،

وهمواره درصفحه ی ذهنشان این پندارغلط نقش بسته شده،

که امام سجاد(علیه السلام) شخصی بیمار و ناتوان و ضعیف بوده که چهره ای زرد و رنگ پریده داشته،

و دارای روحی افسرده وپژمرده بوده است؛

و این بیماری مهلک از ابتدا عمرتا پایان عمر شریف حضرت،

با ایشان همراه و عجین بوده است؛

در حالی که این پندارکاملاً غلط وبه دور از واقعیّت است؛

زیرا امام چهارم تنها درحادثه کربلابه مدّت کوتاهی بیمار شدند؛

و بعد از آن بهبودیافته و درحدود 35سال چون سایرپیشوایان معصوم (صلوات الله علیهم اجمعین) ازسلامت کامل جسمی و روحی برخورداربود.

🔹️شاید در ذهن شماخواننده محترم این سؤال مطرح شود؛

که راستی چرا امام سجاد(علیه السلام)در آن شرایط حساس و بحرانی،

که امام حسین(علیه السلام) به شدت به یاری وهمکاری اونیازمندبوده است؛

دچاربیماری شد؟!

آیا این امر اتفاقی بوده است؛

 یا اینکه حکمت و رازی در آن نهفته است؛

 که امام چهارم درحدی بیمار شود؛

که ازحضور درمعرکه  نبرد معاف شود؟!

🔸️با دقت و تامل در اطراف این موضوع، پاسخ این پرسش به روشنی یافت می شود؛

و آن اینکه این بیماری درحقیقت لطف و عنایتی ازناحیه خداوند بی همتا بوده است؛

تا بدین وسیله ایشان در جنگ شرکت نکند؛

و جان مبارکش از خطر کشتار جانیان آن حادثه خونین در امان بماند؛

 و در سایه این حفاظت جانی، 

رشته پر فروغ امامت تداوم یافته،

 و پرچم امامت بر زمین نخوابد.

اگر حضرت بیمار نبود؛

حتماً در جنگ با یزیدیان شرکت می کرد؛

 و در نتیجه ایشان نیز چون پدر بزرگوارشان حسین بن علی(علیه السلام) و سایر شهدای عزیز کربلا، 

به شهادت می رسید؛

و چراغ امامت برای همیشه خاموش می گشت.

🔶️برای روشن شدن این مطلب و اینکه جای هیچ شک و شبهه ای باقی نماند؛

 در ادامه به قسمتی از جریان حادثه کربلا اشاره می نمایم:

🔹️هنگامی که امام حسین (علیه السلام) تنها ماند؛

و به هر سو نگاه کرد؛

برای خود یار و یاوری ندید؛

صدا زد: 

(هل من ذاب یذب عن حرم رسول الله). 

آیا کسی هست که از حرم رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلم) حمایت و دفاع کند؟!… 

این سخن آنچنان جگر سوز بود؛

 که وقتی بانوان حرم،

 آن را شنیدند؛

 صدای گریه ی آنها بلند شد؛

 در این هنگام امام سجاد(علیه السلام) که سخت بیمار و در بستر بود برخاست و به زحمت از خیمه اش بیرون آمد؛

به قدری ناتوان بود که نمی توانست شمشیر خود را حمل کند.

🔶️ام کلثوم (علیهاالسلام) تا نگاهش به حضرت افتاد فریاد زد: 

به خیمه برگرد. 

امام سجاد(علیه السلام) فرمود: 

ای عمّه،

 مرا رها کن تا در رکاب پسر رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلم) با دشمن بجنگم.

🔸️امام حسین(علیه السلام) متوجه شد؛

نماند و فریاد زد: 

ای ام کلثوم،

 او را نگهدار، 

تا زمین از نسل آل محمد(صلی الله علیه و آله وسلم) خالی نماند.🤲💚🤲