​* #همه_ما_آرزو_داریم_ای_کاش_در_کربلا بودیم و امام حسین رو یاری می کردیم،

 *در غم و اندوه شهادت امام حسین به سر و سینه می زنیم.

*مردم کوفه را نکوهش می کنیم که چرا امامشان را تنها گذاشتند.

در حالی که:

امام زمان ما ۱۱۸۰ سال است که تنها و غریب، آواره بیابانها هستند؟

*برایش چه کرده ایم؟*

امام زمان خودمان نیز اکنون در کربلای کره زمین ندای “هل من ناصر ینصرنی” سر می دهند:

آیا کسی هست مرا یاری کند؟؟؟و بارها و بارها پیغام داده اند: “واکثروا الدعا بتعجیل الفرج”

“برای فرج من دعا کنید.”

ولی ما همچنان سرگرم زندگی خویش و خدای نکرده، غرق در “گناه"?

آیا مردمان آینده نیز ما را بخاطر اینهمه “غفلت” از اماممان نکوهش نخواهند کرد؟؟؟