​عشق و عرفان

امام صادق ، علیه السلام  فرمود : سه نشانه اسـت بـراى ریاکار: بهجت و نشاط دارد وقتى که ببیند مردم را، و کسالت پیـدا مـى کنـد وقتـى تنهـا اسـت ، و دوست دارد که ثنا کرده شود در جمیع امورش .  

چـون ایـن سـیـئه خـبـیثه گاهى چنان مخفى است که انسان خودش بیخبر است از آن ـ در بـاطن 

اهـل ریـا اسـت و گـمـان مى کند عملش خالص است ـ لهذا براى آن علامت ذکر فرموده اند کـه انسان به واسطه آن علامت اطلاع بر نفس  خود پیدا کند و در صدد معالجه برآید.  

  انسان وقتی تنهاست مایل به عبادت نیست اگر با زحمت یا از روی عادت هم عبادتی بکند ،آن را با حال نمی کند ولی وقتی در مساجد و مجامع حاضر شد  ،آن را از روی نشاط انجام می دهد

بدبخت در باطن ذات خود  میل دارد عمل خود را به مردم ارائه دهـد و خـود غفلـت از آن دارد. بـلکـه مـعـصـیـت را بـه صـورت عـبـادت جـلوه مـى دهـد و خـودنـمـائى را بـه شـکـل ترویج  مذهب در مى آورد. با اینکه انجام  به مستحبات در خلوات مستحب است ، چرا نفـس مایـل است در علن همیشه به جا آورد؟ گریه از خوف در مجامع عمومى از روى نـشاط و بهجـت مــى کند، ولى در خلوات هر چه خود را فشار مى دهد چشمش تر نمى شود! خوف خـدا چـه شـد درمـجـامـع پـیـدا مـى شود؟ 

در شبهاى قدر. آه و ناله و سوز و گـداز در بـین چنـد هـزار جمعیـت دارد، صـد رکـعـت نـمـاز و جـوشـن کبیر و صغیر و چند جزو قرآن مجید را مى خواند، خم بـه ابرویش نمى آید، خستگى احساس نمى کند، ولى ده رکعت نمـاز در خلـوت اگـر بکنـد، کمـرش خسته شده حالش وفا نمى کند. اگر انسان کارهایش محض رضاى خدا یا براى جلب رحمـت یــا 

بـراى خـوف از جـهـنـم و شـوق بـه بـهـشـت اسـت ، چـرا مـیـل دارد هـر کـارى مـى کـنــد مـردم مـداحـى او را بکنند؟ گوشش به زبان مردم و دلش پیش آنـهـاسـت که ببیند کى از او مدح مى کند، حاجى آقا چه آدم صحیح درستى اسـت ! در معـاملات کــذا و کـذاســت ! اگــر خــدا مـنـظـور اسـت ایـن حـب مـفرط چیست ؟ اگر بهشت و جهـنم تـو را بـه عـمــل وادار کــرده اسـت ، ایـن حـب چـه مـى گـوید؟ ملتفت باش که این حب از همان شجره خبیثه ریـاســت ، و تـا مـى تـوانـى در صـدد اصـلاح بـرآیـد و خـود را اگـر مـمـکـن اسـت از امثال این محبت هـا خالص کن .

چهل حدیث امام ره 

#عشق_و_عرفان

#اخلاص

@sserfan